மண்வாசனை

தனக்காகத் தன்மேலே,

தன்னலமாய்ச் சண்டையிட்டு,

தன்மீதே மாண்டுவிழுந்து,

தன்னுள்ளே மறைந்துபோகும்,

தன்னமான மனிதனைக்கண்டு,

தன்மடியில் ஏந்திக்கொண்டு,

தலைகணம் தற்பெருமையின்றி,

புன்னகை புரிகிறது மண்பூமி.

மண்வாசனை.

.......கந்தசுவாமி........